Görsel:
Cat Stevens'ın Yusuf İslam adıyla kayıt stüdyosunda kullandığı bir tef.
(Kaynak: collectors.com)
Son günlerde tekrar gündeme gelen başbakan-kedi benzetmesi aklıma başka bir kediyi getirdi. Ünlü İngiliz müzisyen Cat Stevens 1977 yılında Müslüman olup adını da Yusuf İslam olarak değiştirdikten sonra, tef dışındaki tüm enstrümanların kullanımını "İnsanları günaha davet ettikleri" gerekçesiyle reddetmişti. Yakın geçmişte ise bu görüşünü bir kez daha değiştirerek "İnsanları güzellik ve iyiliğe çağıran müziğin Allah'a karşı gelmek olmayacağını" belirtmişti.
Bu ikinci fikir değişikliği bazı kafalar tarafından olumlu karşılanmamakta. İnternette "müzik, islam, tef, günah" gibi anahtar kelimeleri birlikte aratarak erişebileceğiniz çeşitli forum sitelerinde rastlayacağınız bazı üyelerin müzik konusundaki yobazlık dereceleri karşısında eminim sizler de hayrete düşersiniz. Sinir sisteminizin sağlığı açısından ziyaretlerinizi kısa tutmanızda yarar var. Bu tip kişilerin sayılarının makul çoğunluğun altında kalmasıyla avunmak da mümkün ama hayatta "mevki" denen, sayısal çoğunluk kadar önemli başka bir güç kaynağı daha olduğunu unutmamak gerek.
Bu düşünce sistematiğine sahip bir kişinin devlet içinde önemli bir mevkiye gelerek insanları idare edeceğini düşünmek bile dehşet verici. Acı olansa mevcut iktidarın yaptığı atamaların kalitelerinin hiçbir şekilde güven telkin etmemesi. Türkiye'nin bir tef gibi kısır değil, Leonard Cohen'in Dance Me to the End of Love şarkısında geçen "yanan bir keman" gibi heyecan dolu ve tutkulu bir ülke olmasını isteyenler için endişeli bekleyiş devam ediyor.
Söz konusu "inanç" ise, Cohen'in kimseden geri kalmayacağını hatırlatmakta da fayda var. Öte yandan bu hatırlatmadan fayda ummak da ancak iyi niyetli bir beklenti olarak kalabilir, nitekim müziği bile inkar eden şahısların başka dinlere inananlara yaklaşımlarının ne şekilde olduğunu tahmin etmek çok da zor değil. Ülkemizin aydın insanları, ufku dar kişiler tarafından tefe konulup oynatılan kemancılar pozisyonuna düşmeyi hak etmiyorlar.
